کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی درمبتلایان به نارسایی احتقانی قلب و جمعیت سالم

مقدمه: نارسایی احتقانی قلب یکی از مهمترین بیماریهای مزمن در سراسر جهان می باشد که بیماران مبتلا به آن با عوامل تنش زای متعدد ‏جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می شود. یکی از عواملی که می تواند به کاهش مشکلات بیماران مزمن و ‏بهبود کیفیت زندگی آنان کمک نماید، حمایت اجتماعی از سوی منابع مختلف می باشد.‏ هدف: این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب و مقایسه آن با کیفیت زندگی در جمعیت سالم و نیز ‏بررسی حمایت اجتماعی و رابطه آن با کیفیت زندگی بیماران انجام گرفته است.‏ روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه همبستگی است، روش نمونه گیری بصورت نمونه گیری آسان بوده، بدین منظور 125 بیمار مبتلا به نارسایی ‏احتقانی قلب واجد شرایط مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر مراغه و 125 نفر جمعیت سالم بطور همزمان طی 10 ماه انتخاب و داده ها با ‏پرسشنامه تلفیقی و تعدیل شده مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. داده ها ‏پس از جمع آوری با نرم افزار ‏spss(ver.‎‏15‏‎)‎‏ تجزیه و تحلیل شد؛ برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی(میانگین، میانه، فراوانی، انحراف معیار) و ‏آمار استنباطی (آزمون تی مستقل، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره) استفاده شد.‏ یافته ها: نتایج نشان داد کیفیت زندگی در6/49% از مبتلایان نارسایی احتقانی قلب نامطلوب می باشد و تفاوت معنی داری با کیفیت زندگی ‏جمعیت سالم دارد(0001/0>‏p‏). در زیر شاخه های کیفیت زندگی، بعد اجتماعی در 2/83% بیماران مطلوب بود و تفاوت معنی داری با بعد اجتماعی ‏کیفیت زندگی در جمعیت سالم نداشت، در حالیکه ابعاد روانی (2/63%) و جسمی (2/63%) در بیشتر بیماران نامطلوب و در جمعیت سالم مطلوب ‏بودند. حمایت اجتماعی در 2/51% بیماران مطلوب بود و بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت ‏‏(2/0=‏r‏ و 03/0> ‏p‏). ‏ نتیجه‎ ‎گیری: با توجه به رابطه ی مثبت بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی پیشنهاد می شود برنامه ریزان مراقبتی و مسئولین ترتیبی اتخاذ ‏نمایند تا علاوه بر تقویت حمایت ابزاری، حمایت عاطفی و اطلاعاتی نیز در این گروه تقویت و بدین طریق موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران ‏گردد.‏